4. ilk seriyasına baxdım, göt-göt dialoqları lap adamın qanını qaraldır. içi boş söhbətlər, vaxtı keçmiş şutkalar, dozasından artıq aktyor oyunu. Eynən o 70-ci illər üslubu - nəsibə, səyavuş, hacıbaba tərzi oyun, ucuz mimikalar... Hər kəs səbəbsiz aqressivdi. Bütün qəhramanlar yaddır sanki, səssiz baxsan sanki tacik filmidi. Abdalbəyli kənd camaatı - hamı ədəbiyyat müəllimidi - bədii dil adamın qulağını deşir. Bir sözlə leşdi.